ประวัติโดยย่อ ของพระเดชพระคุณหลวงปู่อ่อน ญาณสิริ นามเดิมชื่อ อ่อน กาญวิบูลย์ บิดาชื่อ เมืองกลาง กาญวิบูลย์ มารดาชื่อ บุญมา กาญวิบูลย์ เกิดที่บ้านดอนเงิน ต. แชแล อ.กุมภวาปี จ.อุดรธานี เมื่อวันอังคาร เดือน 7 ปีขาล พ.ศ. 2445 เมื่ออายุ 16 ปี ได้บรรพชาเป็นสามเณร ที่วัดเกาะเกตุ บ้านเมืองเก่า อำเภอ กุมภวาปี จังหวัดอุดรธานี ครั้นอายุครบบวช ก็ได้อุปสมบท เป็นพระภิกษุฝ่ายมหานิกาย ณ วัดปะโค อำเภอกุมภวาปี จังหวัดอุดรธานี เมื่อเดือน 7 แรม 11 ค่ำ ปีระกา ตรงกับ พ.ศ. 2464 โดยมีพระจันทา เจ้าคณะอำเภอ กุมภวาปี เป็นพระอุปัชฌาย์ ใน พ.ศ. 2465 ได้เดินธุดงค์ไปจนถึงอำเภอท่าบ่อ จังหวัดหนองคาย และได้เข้าศึกษา ปฏิบัติกัมมัฏฐาน กับพระสุวรรณ เป็นเบื้องต้น พ.ศ. 2466 ได้ถวายตัวเป็นศิษย์ ของพระอาจารย์เสาร์ กนฺตสีโล และ พระอาจารย์มั่น ภูริทตฺโต ที่วัดบ้านค้อ อำเภอบ้านผือ จังหวัดอุดรธานี ณ ที่นี้ ได้พบกับพระอาจารย์ฝั้น อาจาโรเป็นครั้งแรก เมื่อเดือน 3 ขึ้น 1 ค่ำ ปีชวด ตรงกับ พ.ศ. 2467 ได้ญัตติเป็นพระภิกษุธรรมยุติกนิกาย ณ วัดโพธิสมภรณ์ จังหวัดอุดรธานี โดยมีพระธรรมเจดีย์ (จูม พนฺธุโล) เมื่อครั้งยังเป็นพระครูสังฆวุฒิกร เป็นพระอุปัชฌาย์พระครูอดิศัยฯ อดีตเจ้าคณะจังหวัดเลยเป็นพระกรรมวาจารย์ หลวงปู่อ่อน ญาณสิริ จำพรรษาอยู่ที่ วัดป่านิโครธาราม บ้านหนองบัวบาน ตำบลหนองบัวบาน อำเภอหนองวัวซอ จังหวัดอุดรธานี จนถึงปี 2518 หลวงปู่อ่อน ญาณสิริ เริ่มอาพาธด้วยโรคกระเพาะอาหาร ได้รับการรักษาโดยการผ่าตัดหลายครั้ง อาการพอทรงตัวอยู่ได้ ร่างกายทรุดโทรม แต่ท่านก็ยังปฏิบัติกิจด้วยความอุตสาหะ สงเคราะห์พุทธบริษัท ปฏิบัติธรรมตลอดมิได้เว้น วันที่ 23 พฤษภาคม 2524 อาการอาพาธทรุดหนัก จึงได้นำเข้ารักษาที่โรงพยาบาลค่ายประจักษ์ศิลปาคม อุดรธานี (24 พ.ค.) โรงพยาบาลศิริราช กรุงเทพฯ (25 พ.ค.) โรงพยาบาลรามาธิบดี (26 พ.ค.) อาการไม่ดีขึ้น ครั้นวันที่ 27 พฤษภาคม 2524 คืนวันพุธ เวลา 04.00 น. ท่านก็ได้มรณภาพด้วยอาการอันสงบ ท่ามกลางนายแพทย์ และ คณะศิษย์ที่ติดตาม สิริรวมอายุได้ 80 ปี เป็นสามเณร 3 พรรษา เป็นพระ 58 พรรษา ( รูปนี้ถ่ายเมื่อ อายุ 40 ปี พรรษาที่ 21 )
สุปะฎิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ, พระสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้านั้นหมู่ใด, ปฎิบัติดีแล้ว
อุชุปะฎิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ, พระสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้าหมู่ใด, ปฎิบัติตรงแล้ว;
ญายะปะฎิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ, พระสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้าหมู่ใด, ปฎิบัติเพื่อรู้ธรรมเป็นเครื่องออกจากทุกข์แล้ว;
สามีจิปะฎิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ, พระสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้าหมู่ใด, ปฎิบัติสมควรแล้ว; ยะทิทัง, ได้แก่บุคคลเหล่านี้คือ;
จัตตาริ ปุริสะยุคานิ อัฎฐะ ปุริสะปุคคะลา, คู่แห่งบุรุษ ๔ คู่ นับเรียงตัวได้ ๘ บุรุษ; เอสะ ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ, นั่นแหละ คือพระสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า, อาหุเนยโย , เป็นผู้ควรแก่สักการะที่เขานำมาบูชา; ปาหุเนยโย , เป็นผู้ควรแก่สักการะที่เขาจัดไว้ต้อนรับ; ทักขิเณยโย, เป็นผู้ควรรับทักษิณาทาน; อัญชะลีกะระณีโย, เป็นผู้ที่บุคคลควรทำอัญชลี; อะนุตตะรัง ปุญญักเขตตัง โลกัสสะ, เป็นเนื้อนาบุญของโลก , ไม่มีนาบุญอื่นยิ่งกว่า; ตะมะหัง สังฆัง อะภิปูชะยามิ, ข้าพเจ้าบูชาอย่างยิ่ง เฉพาะพระสงฆ์หมู่นั้น ; ตะมะหัง สังฆัง สิระสา นะมามิ, ข้าพเจ้านอบน้อมพระสงฆ์หมู่นั้นด้วยเศียรเกล้า ( กราบ ) ....น้อมบูชาในองค์คุณธรรม บารมีธรรม เมตตาธรรม ในองค์พ่อแม่ครูอาจารย์ หลวงปู่อ่อน ญาณสิริ อริยสงฆ์แห่งบ้านหนองบัวบาน